Mimo że do ukończenia cyklu Universal War jest jeszcze daleko, to śmiało możemy powiedzieć, że jest to prawdziwe opus magnum urodzonego w Paryżu scenarzysty Denisa Bajrama. Z odautorskiego posłowia do albumu "UW2: Czas pustyni" możemy dowiedzieć się, że zamysł całości i zarys fabuły trzech cykli powstał jeszcze w 1997 roku, a więc dobre dwadzieścia lat temu!
Od najwcześniejszego dzieciństwa zawsze pociągała mnie fantastyka naukowa. (…)Właściwie narzucały mi się trzy główne pomysły. Trzy rodzaje konfliktu. Wojna między ludźmi o panowanie w Układzie Słonecznym. Wojna o panowanie w Galaktyce. Wojna o panowanie nad samą czasoprzestrzenią. (…) Do pierwszego cyklu przypisałem pomysł karnej eskadry oficerów zagrożonych sądem wojskowym. Do drugiego – pomysł grupki młodych rekrutów….
Jak pamiętamy, pierwszy cykl zakończył się zniszczeniem Ziemi, ale dzięki odkryciu przez Kalisha możliwości podróży w czasie oraz teleportacji pojawia się nikły promyczek nadziei na ocalenie ludzkości. Gdyż zjawiają się, pochodzący z przyszłości, przedstawiciele nowej, doskonalszej, technologicznie rozwiniętej rasy ludzkiej, którzy otaczają opieką niedobitków z Układu Słonecznego. Wydarzenia przedstawione w omawianym albumie rozgrywają się trzynaście lat po pierwszej wojnie wszechświatowej i trzy wieki od chwili założenia Kanaanu (temporalny rozdźwięk jest oczywiście skutkiem podróży w czasie).
Jednak sytuacja socjalno-ekonomiczna społeczeństwa na Ziemi-3 (czyli na Marsie) jest daleka od ideału. Z jakiegoś powodu przybysze z przyszłości nie zdecydowali się przenieść ocalonych na swoją planetę. Dodatkowo Słońce umiera, co jest skutkiem otwarcia przez CIC warmhole’a. Podobno za pięć lat gwiazda przemieni się w czerwonego olbrzyma i przy tej okazji wszystko zniszczy. Dlatego Kananejczycy rozpoczynają projekt Feniks. W stronę Słońca wysłana zostaje sonda, zostaje ona zniszczona przez tajemnicze i złowrogie trójkąty, które najprawdopodobniej nie mają pokojowych zamiarów, ponieważ zagarniają wszystko, co stanie im na drodze, a rozprzestrzeniają się w postępie geometrycznym. I tak rozpoczyna się druga wojna wszechświatowa.
Tyle tytułem wprowadzenia do fabuły. Śledzenie rozwoju wypadków wymaga od czytelnika maksymalnego skupienia uwagi. Dla pełnego zrozumienia wydarzeń przedstawionych w komiksie jednokrotna lektura nie wystarczy. Całość jest kapitalnie zbudowana, wszystkie elementy idealnie do siebie pasują. Wiele wątków się przeplata i zaplata, wespół z bohaterami podróżujemy po linii czasu w te i nazad. Od autora otrzymujemy przewodnika, w właściwie przewodniczkę, gdyż główną aktorką jest rezolutna, butna i niezależna Thea, wypisz wymaluj prawdziwa potomkini Kalisha. Zresztą tego ostatniego pana także będziemy mieli okazję spotkać, gdyż jest profesorem i wykłada w Uniwersytecie Temporalnym. W chwili, gdy spłonie nadzieja na wygranie walki z trójkątami, dziewczyna zwróci się do praprzodka z prośbą o pomoc.
Porównując omawiany tom z poprzednim widać wyraźną zmianę w opracowaniu warstwy graficznej. Pewnie dlatego, aby przyspieszyć prace nad kolejnymi albumami Denis Bajram zdecydował się na skorzystanie z pomocy komputera. Jak sam przyznaje plansze obrobione zostały photoshopie. Dotyczy to nałożenia kolorów i dodania efektów specjalnych. Całość utrzymana jest w ciemnych, nasyconych i zimnych barwach. Rysunek sam w sobie jest dokładny i realnie przedstawiający występujące postaci i zdobycze cywilizacyjne.
Cykl "Universal War" to zakrojona na ogromną skalę epopeja science fiction, która obok typowych dla tego gatunku elementów narracyjnych, konstrukcyjnych i technologicznych, zawiera także (jeśli nie głównie) charakterystykę umysłowej i emocjonalnej natury człowieka. Francuski pisarz jest fatalistą i nie ma najlepszego zdania o ludzkości. Sam przyznaje że Universal War jest opowieścią traktującą o kruchości naszej cywilizacji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz