#259 - Koncert którego nie było

Jutrzejszego dnia minie osiem lat od momentu, gdy w naszym kraju miał się odbyć się jeden z ciekawszych koncertów spod znaku tak zwanego ciężkiego brzmienia. W ostatni wtorek września 2001 roku do katowickiego Spodku miały zjechać takie kapele jak Pantera, Slayer, Cradle of Filth i Static-X, aby zagrać jeden z koncertów w ramach trasy "Tattoo the Planet".

Ciężko nie określić tego wydarzenia inaczej niż zrzynką z "Tattoo the Earth", które ruszyło rok wcześniej i za wielką wodą okazało się wielkim sukcesem - w ciągu dwóch lat tatuowanie Ziemi odbyło się 21 razy a na festiwalowych scenach zagrały 34 zespoły (m.in. Slipknot, Slayer, Sepultura, Dropkick Murphys czy Metallica). Nie ma co się dziwić, że festiwal o podobnej nazwie postanowiono przenieść na grunt europejski i ściągnięto takie gwiazdy jak legendarna Pantera (która rok wcześniej wydała swój ostatni studyjny album pt. "Reinventing the Steel"), równie legendarny Slayer (promujący wydany w tym samym roku "God Hates us All"), bożyszcze mrocznych nastolatków Dani Filth i jego Cradle of Filth oraz Static-X (które kilka miesięcy wcześniej wydała swój drugi album "Machine"). Do zachodnich gwiazd dokooptowano rodzimy Sceptic (znany głównie z tego, że przez jakiś czas wokalistą był tam Maciej Urbaś) i można było mówić o tej imprezie jako o największym metalowym wydarzeniu tamtego roku. Warto pamiętać, że na samym początku tego stulecia dobre koncerty i festiwale z udziałem największych gwiazd nie odbywały się tak często jak ma to miejsce teraz (głównie w okresie późnej wiosny i lata). Tym co najbardziej ciągnęło mnie do Spodka była Pantera, dla której miał to być pierwszy koncert na polskiej ziemi. Jeśli spytać by mnie te osiem lat temu kim chciałbym być w przyszłości, byłaby duża szansa że odpowiedziałbym "Philem Anselmo", który wraz z Rexem Brownem i braćmi Abbottami stanowił dla mnie ekipę będącą w stanie bez mrugnięcia okiem skopać tyłki Diabłowi, Lucyferowi i reszcie ferajny.

Niestety festiwal nie doszedł do skutku - tragedia z jedenastego września odbiła się również i na tym wydarzeniu. Mimo obecności w Pantery na europejskiej ziemi już na początku września, postanowiła ona odwołać swój udział na całej trasie. W ciągu kilku następnych dni zrezygnował również Static-X i cała impreza stanęła pod dużym znakiem zapytania. Na gwałt szukano innych zespołów mogących godnie zastąpić te dwie grupy i ostatecznie zdecydowano się na Biohazard oraz Vision of Disorder, które po kilku dniach postanowiło jednak pójść w ślady grupy Anselmo i Wayne'a Statica. Organizator polskiego koncertu (Alma Art/Independa) przez długi czas utrzymywał, że festiwal mimo wszystko się odbędzie, ale na cztery dni przed planowanym wydarzeniem zostało ono odwołane. Z tego co mi wiadomo kilka występów w ramach "Tattoo the Planet" odbyło się w październiku w Wielkiej Brytanii oraz Niemczech i były to jedyne koncerty, które kiedykolwiek odbywały się pod szyldem TTP.

Pantera rozpadła się w roku 2002 - początkowo miała być to tylko przerwa na prośbę Anselmo, który chciał się skupić na swoim innym zespole Down (który istnieje do dziś i który dwukrotnie odwiedził ostatnio nasz kraj), ale koniec końców nigdy później ta fantastyczna czwórka nie spotkała się. Na łamach prasy Vinnie Paul i Dimebag Darrell w dość mocnych słowach rozprawiali się z Anselmo, który zresztą nie pozostawał im też dłużny. W roku 2003 ogłoszono oficjalny rozpad zespołu - Abbottowie skupili się na swoim nowym zespole Damageplan, a Rex i Phil na Downie. Zawsze w takich przypadkach spekuluje się czy i kiedy dana grupa się zejdzie, żeby przynajmniej wystąpić na kilku koncertach i przypomnieć się fanom i tak też miało miejsce w przypadku Pantery. Niestety tragiczna śmierć Darella, która miała miejsce 8 grudnia 2004 roku podczas koncertu Damageplan, na zawsze pogrzebała marzenia wielu fanów zespołu. Można pocieszać się tylko tym, że Teksańczyk z charakterystyczną bródką odszedł z tego świata z ukochaną gitarą w łapach.. A "wyznawcom" Pantery jedyne co zostało to słuchać albumów, oglądać w nieskończoność "Walk", "5 minutes alone", fantastyczne "Domination" czy jedno z trzech wydawnictw pokazujących zespół od kuchni. Mimo wszystko mało..

A mogło być tak pięknie.