Na zakończenie Symbolu Apostolskiego wierni głośno potwierdzają: "Wierzę w ciała zmartwychwstanie i żywot wieczny. Amen". W krótkiej formule zawarto podstawowe elementy eschatologicznej nadziei Kościoła. Zmartwychwstanie człowieka będzie miało miejsce po śmierci i dla wszystkich. A zmartwychwstałe nowe ciało będzie realne i materialne, czyli przestanie być śmiertelne. Tak w telegraficznym skrócie przedstawia się nauczanie Kościoła.
Tim Seeley, scenarzysta serii "Odrodzenie", podszedł do tematu ponownych narodzin z innej strony i trochę wybiórczo. W jego wizji do życia wracają jedynie mieszkańcy Wausau w stanie Wisconsin. I, niestety, cud nie obejmuje wymiany ciała, chociaż niektóre elementy wyposażenia wymieniają się permanentnie i samoczynnie (choćby zęby).
Elektryzujące wieści o grupie odrodzonych szybko się rozchodzą po Stanach i ściągają na miasteczko zainteresowanie władz państwowych i mediów. Wausau objęte zostało kwarantanna. Mieszkańcy muszą sami radzić sobie z zaistniałą sytuacją. Na obrzeżach miasta gromadzą się tłumy ludzi, którzy wierzą w boską interwencję i aspekt działania Ducha Świętego.
Dlatego żądają dla siebie i swoich schorowanych bliskich otwartego dostępu i swobodnego wjazdu. Na czarnym rynku pojawia się zapotrzebowanie na organy wyjęte z odrodzonych (świecka wersja relikwii?). Narasta napięcie i psychoza. Szeryf Cypress ma duży problem z opanowaniem sytuacji. Oliwy do ognia dolewa fakt, że zmartwychwstali bywają śmiertelnie niebezpieczni.
Scenarzysta zręcznie buduje napięcie. Dzieją się rzeczy straszne i…
straszniejsze. Dzielna pani detektyw Dana Cypress prowadzi swoje
śledztwo, ale pojawiają się kolejne tropy i kolejne dziwne zdarzenia.
Prawda o nowym życiu odrodzonych odsłaniana jest powoli, acz
systematycznie. Puzzle układanki są nadal rozsypane i jest ich jakby
więcej. Rozhisteryzowane tłumy koczujące na granicy kierują uwagę
czytelnika na sprawcę/sprawców zdarzenia. Wciąż nie jest wiadome, czy
Bóg ma z tym coś wspólnego.
Najbardziej w serii "Revival" podoba mi się, że nie jest to ani horror, ani mistyczna dykteryjka z przesłaniem. Niebagatelne znaczenie w wysokiej ocenie mają także ilustracje Mike’a Nortona. Niejednoznaczność opowieści, obyczajowy charakter, nacisk na relacje międzyludzkie, elementy thrillera policyjno-detektywistycznego i świetne dialogi stanowią duży plus całości. Niecierpliwie czekam na trójkę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz