#1331 - Kto pocieszy Maciupka?

Maciupek to mały, szary troll, o strachliwym i płochliwym charakterze. Co już na wstępie jest zaskakujące, ponieważ gdy mówimy „troll”, widzimy postaci duże, brzydkie i groźne. Pewnie za sprawą filmowej adaptacji „Władcy Pierścieni” jesteśmy przeświadczeni, że muszą tak wyglądać.

Tove Jansson opowiada historię, jak Maciupek, który strasznie boi się ciemności i sapania Paszczaków, dudnienia ich ciężkich kroków oraz wycia Buki, zbiera się w sobie, by o świcie z małą (a ciężką) walizką i w przyciasnych butach wymknąć się o świcie z domu. Autorka właściwie nie uzasadnia, dlaczego szary troll ucieka.

Wiem przed czym, ale nie wiemy dlaczego. Z obrotu dalszej akcji dowiadujemy się, Maciupek nie szuka przyjaciół. Chciałby ich mieć, to oczywiste, ale spotykając na swojej drodze Filifonki, Homków, Mimblę i Małą Mi, Włóczykija zamiast próbować się z nimi zaznajomić, on chowa się za kamieniami i drzewami. Do wspomnianych wyżej cech charakteru małego trolla dodać należy jeszcze, że jest śmiertelnie nieśmiały. Maciupek po prostu boi się wszystkiego i wszystkich, dlatego aż dziw bierze, że wybrał się w taką długą podróż. W końcu dociera nad morze, siada na plaży, jest mu dobrze, bo nie słychać Paszczaków ani Buki, ale nadal nie czuje się szczęśliwy, ponieważ jest samotny.

Całe życie naszego bohatera odmienia się w jednej chwili, gdy wyławia z morza butelkę, w której znajduje list od dziewczynki, która wszystkiego boi się bardziej od niego. Co daje mu siłę i odwagę. List od Drobinki nadaje podróży małego trolla sens, wyznacza kierunek. Już nie może się bać Buki, bo przecież musi ocalić dziewczynkę, dodać jej otuchy, zaprzyjaźnić się z nią.

Jaki jest finał podróży malutkiego trolla? Czy zapanuje nad swoimi emocjami, które skutecznie utrudniają mu zawieranie przyjaźni? Czy spotka i uratuje Drobinkę przed Buką? Tego już nie będę zdradzał.

„Kto pocieszy Maciupka?” to druga po „Co było potem?” książka obrazkowa Tove Jansson w ofercie wydawnictwa EneDueRabe. Oficyna z Gdańska zadbała o bardzo wysoka jakość edytorską publikacji. Książka opublikowana została w dużym formacie, w twardej okładce.

Całostronicowe ilustracje pięknie się w tym formacie prezentują. Autorka „Muminków” oddaje klimat opowiadania poprzez kolory, gdy Maciupek we mgle przed świtem wymyka się z domu, to dominują szarości. Z drugiej strony nawet na najbardziej kolorowych planszach łatwo odnaleźć głównego bohatera, bo on także jest szary. A gdy pojawia się Buka, to nawet czytelnik może się bać, a co dopiero Drobinka.

Tekst opowiadania został umieszczony w białych ramkach, nie zajmuje więcej niż 1/3 strony. Uwagę przykuwa także kaligrafia, naśladująca odręczne pismo. Oryginalnie „Vem ska trösta knyttet?” jest napisane wierszem. Bardzo dobrze się stało, że wydawca zdecydował się przygotować nowy przekład (oryginalne wydanie ukazało się w 1960 roku; pierwsze polskie wydanie opublikowane zostało w 1980 roku, staraniem oficyny Nasza Księgarnia w przekładzie prozą Teresy Chłapowskiej), którego dokonała Ewa Kozyra-Pawlak (na podstawie „rybki” Anny Szmit). Miejscami rymy nie są dokładne, czasem mamy do czynienia z asonansami. Niekiedy rytm tekstu również szwankuje (W pewnym miejscu tłumaczka, chcąc go utrzymać, multiplikuje Bukę: „Nagle przed małym Maciupkiem wyrosły ogromne skały, / trzy góry ponure, w których strachy i Buki mieszkały”).

Wydawnictwo EneDueRabe opublikowało już dwie książki obrazkowe Tove Jansson. Zapowiada publikację „Niebezpiecznej podróży” - trzeciej (i ostatniej). Nie mogę się doczekać. A tak przy okazji, to ciekaw jestem, czy oficyna z Gdańska zdecyduje się także na publikację komiksów fińskiej autorki.